στροφιγγωτός

-ή, -ό, Ν

(για ήλους, βίδες) αυτός που έχει στο επάνω άκρο του δακτύλιο και στο κάτω κοχλία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στρόφιγγα + κατάλ. -ωτός (πρβλ. οδοντ-ωτός). Η λ. μαρτυρείται από το 1870 στον Γρ. Χαντσερή].